Xugando desendolcamos les nueses habilidaes físiques y tamién intelectuales, al empar qu'afondamos nel emplegu de la llingua materna.
Nel añu 1997 el Conseyu de la Mocedá de Xixón espublizó un llibru guapísimu de Mª Xesús Llope y Xuan Porta tituláu Xuegos infantiles p'anguañu.
Nel entamu podemos lleer: "Los xuegos de los nños son ún de los aspeutos de la cultura asturiana que más presta conocer y estudiar. Esti aquel prestosu vien, en primer llugar, de que los xuegos son fenómenos culturales nos qu'aliten formes de vivir y de pensar propies d'Asturies. Pero, en segundo llugar, nos xuegos axúntase otra dimensión que los carauteriza: la diversión o la guapura (...) Otramiente, tolos xuegos como fenómenos culturales y sociales tienen unes carauterístiques comunes. Los xuegos son, siempre, formes mui poderoses de socialización. Dende otres perspeutives d'investigación los xuegos puen desempeñar funciones distintes, pero dende'l puntu de vista antropolóxicu'l valir socializador de los xuegos ye fundamental."
Cuando somos pequeñinos entamamos a xugar de la mano de la xente que forma parte del entornu familiar. Les rimes tan siempre entemecíes con caricies y cosquielles.
Musina, gatina,
saltó pela ventanina
comiendo pan y sardina
¡Dame un pocu!
Nun quiero...
¡¡Marramiaumiaumiáu!!
Nel xuegu de Los deos l'adultu va garrando caún d'ellos mientres diz:
Esti topó un güevu,
esti foi por lleña,
esti cocinólu,
esti pulgólu,
y esti comiólu,
por eso ta tan gordu.
Otru xuegu pa los más pequeñinos ye Los maderinos. Ponse al neñu en cuellu y garrándo-y les manines muévese atrás y alantre mientres se diz:
Aserrín, aserrán,
maderinos de San Xuan;
los del rei sierren bien,
los de la reina tamién,
los del duque:
truque, truque, truque.
Pa xugar a El burriquín ponse al neñu sobre una rodiya imitando'l movimientu un burru.
El burriquín
cuando va pal molín,
va al pasín,
al pasín, al pasín.
Y vuelve al trote,
al trote, al trote, al trote,
al galope, al galope, al galope.
No hay comentarios:
Publicar un comentario